என் குழந்தை ஏன் தனது பொம்மைகளை கடன் வாங்க விரும்பவில்லை?

எங்கள் மகன் நர்சரி பள்ளியில் இருந்து ஒரு நல்ல நண்பருடன் அவரை விளையாட்டு மைதானத்திற்கு அழைத்துச் செல்லும்படி கேட்கிறார். உங்கள் கோரிக்கையை நாங்கள் ஒப்புக்கொள்கிறோம், ஆனால் மழை பெய்யாமல் இருப்பதால் நாங்கள் பல நாட்கள் காத்திருக்க வேண்டும். பதட்டம் மற்றும் மாயைகளை குவித்த பிறகு, நீண்டகாலமாக எதிர்பார்க்கப்பட்ட தருணம் இறுதியாக வந்து சேர்கிறது. அவரது நண்பரின் தாயார் எங்களுடன் சேர மகிழ்ச்சியுடன் முன்வந்துள்ளார்.

குழந்தைகள் தங்கள் வாளிகள், கயிறுகள் மற்றும் திண்ணைகளுடன் மணலில் அமைதியாக விளையாடுகிறார்கள். திடீரென்று, நீல வாளிக்கு இழுப்பது தொடங்குகிறது. அதை விட்டுவிட இருவரும் தயாராக இல்லை. எங்கள் மகன் பொம்மையின் உரிமையாளர் என்பதை நாங்கள் கண்டுபிடித்துள்ளோம், அதை அவருடைய நண்பரிடம் கடன் வாங்கும்படி கேட்கிறோம். அவர் உறுதியாக மறுக்கிறார், நாங்கள் வெட்கப்படுகிறோம், என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. சில நிமிடங்கள் கழித்து நீல வாளி மணலில் விடப்பட்டு சிவப்பு திண்ணை மீது மோதல் உருவாகும். நாம் நம்மை நாமே கேட்டுக்கொள்ளத் தொடங்குகிறோம்: நம் குழந்தை இயல்பாகவே சுயநலவாதியா? பெற்றோர்களாகிய நாம் தவறுகளைச் செய்கிறோமா, அவர்களின் கல்வியில் தவறுகளைச் செய்கிறோமா? நாம் எவ்வாறு நடந்து கொள்ள வேண்டும்?

சுய உறுதிப்படுத்தல்
முதலாவதாக, வாழ்க்கையின் இரண்டாம் மற்றும் மூன்றாம் ஆண்டுக்கு இடையில், குழந்தையின் சொந்த அடையாளம் பிறக்கிறது என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். குழந்தைகளுக்கு தமக்கும் உலகின் பிற பகுதிகளுக்கும் தெளிவாக வேறுபடுத்திப் பார்க்க முடியாவிட்டால், சிறிது சிறிதாக, அவர்கள் அந்த வித்தியாசத்தை நிறுவுவார்கள். அவர்கள் முதலில் கண்ணாடியில் அல்லது ஒரு புகைப்படத்தில் தங்களை அடையாளம் காண முடியும்; பின்னர் அவர்கள் தங்கள் உடலை ஆராய்ந்து வெளிப்புற பொருட்களிலிருந்து வேறுபடுத்துவார்கள்; பின்னர் அவர்கள் மக்களை வேறுபடுத்துவதற்கும் அவர்களின் சொந்த பெயரை அங்கீகரிப்பதற்கும் கற்றுக்கொள்வார்கள்.

இரண்டு வயதில், குழந்தை சுய உறுதிப்பாட்டு செயல்முறையைத் தொடங்குகிறது. அவரது நாட்களில் நடிக்கும் வார்த்தைகளில் ஒன்று "நான்". அவர் எப்போதும் அதை உச்சரிக்கவில்லை என்றாலும், அவர் தனது சொந்த நபருக்கும் மற்றவர்களுக்கும் இடையிலான எல்லையை தனது அன்றாட செயல்களால் வரையறுக்க முனைகிறார். அவர் முக்கியமாக தனியாக விளையாடுகிறார், மற்ற குழந்தைகள் இருக்கும்போது, ​​அவர்களுடன் சேர்ந்து விளையாடுகிறார், ஆனால் அரிதாகவே அவர்களுடன் "விளையாடுகிறார்".

மறுபுறம், அதை எதிர்ப்பதன் மூலம், அது அதன் அடையாளத்தை மீண்டும் உறுதிப்படுத்துகிறது. பெரியவர்கள் அவரிடம் சொல்வதன் மூலம் அவர் எடுத்துச் செல்லப்பட்டால், அவருக்கு சொந்தமான ஆசைகள் அல்லது நோக்கங்கள் இருக்கிறதா என்று அவருக்குத் தெரியாது. உங்களுடைய விருப்பம் மற்றும் மற்றவர்களிடமிருந்து வித்தியாசமாக இருப்பதை உணர தெளிவான வழி "இல்லை" என்று சொல்வதன் மூலம். மறுப்புக்கான சைகைகள் பிடிவாதம் மற்றும் கிளர்ச்சி ஆகியவற்றுடன் சேர்ந்துள்ளன, இந்த வயதின் சிறப்பியல்பு: சாப்பிட விரும்பவில்லை, மற்ற குழந்தைகளுடன் சண்டையிடுகிறது அல்லது பொம்மைகளை உடைக்கிறது.

சுயநலத்திற்கு முன் சுயநலம்
தங்கள் சொந்த அடையாளத்தை உறுதிப்படுத்தும் இந்த செயல்முறையானது, அவர்கள் வாழ்ந்த மற்றும் தொடர்ந்து வாழ்ந்த அனுபவங்களின் தொகுப்போடு சேர்ந்துள்ளது, இது குழந்தையை பிரபஞ்சத்தின் மையமாக உணர வைக்கிறது. அவர் பிறந்ததிலிருந்தே அவர் தனது தேவைகள் அனைத்தையும் பூர்த்தி செய்துள்ளார்; அவரது பெற்றோர் அவரை மிகச்சிறிய விவரங்களுக்கு கவனித்து, அவர்களின் அன்பு, பாசம் மற்றும் புரிதல் அனைத்தையும் அவருக்கு வழங்கியுள்ளனர். குழந்தை தனது பெற்றோரின் கவனத்தையும் பாசத்தையும் பெறும் "இயல்புநிலையுடன்" தனித்துவமான, மறுக்கமுடியாத மற்றும் மற்றவர்களிடமிருந்து வித்தியாசமாக இருப்பது போன்ற உணர்வு, வளர்ந்து வரும் ஈகோசென்ட்ரிசிட்டியை வளர்க்கிறது. இந்த குணாதிசயம் உங்கள் ஆளுமையின் வளர்ச்சியின் ஒரு சாதாரண கட்டமாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட வேண்டும், எதிர்மறையான தரமாக அல்ல.

அவரது சொந்த அறிவுசார் வளர்ச்சியும், ஒரு சிறிய சகோதரரின் பிறப்பு அல்லது ஒரு நர்சரி பள்ளியில் மற்ற குழந்தைகளுடன் வாழ்வது போன்ற அனுபவங்களும், அவர் உலகில் தனியாக இல்லை என்பதையும், "மற்றவர்களும்" இருப்பதையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக புரிந்துகொள்ள வைக்கிறது. தன்னைப் போலவே கவனித்துக்கொண்டார். இந்த காசோலைக்கான அவர்களின் எதிர்வினை பொதுவாக எதிர்மறையானது, இது அவர்களின் சுயநலத்தை தூண்டுகிறது.

உரிமையின் உணர்வு
குழந்தைக்கு என்னவென்று நன்றாகத் தெரியும், ஆனால் மற்றவர்களிடம் இருப்பதை அவர் சொந்தமாக்க விரும்புகிறார். எனவே, அவர் தனது பொருட்களை கடன் கொடுக்க விரும்பவில்லை என்பது மட்டுமல்லாமல், எந்தவிதமான ஒப்புதலுக்காகவும் காத்திருக்காமல், அவரைச் சுற்றியுள்ள மற்ற குழந்தைகள் அல்லது பெரியவர்களின் உடமைகளை பறிக்கிறார்.

மறுபுறம், அவரால் இன்னும் "மற்றவரின் காலணிகளில் தன்னை வைத்துக் கொள்ள" முடியவில்லை அல்லது வேறு கண்ணோட்டங்கள் அல்லது எண்ணங்கள் தன்னுடையவை அல்ல என்பதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. அதனால்தான் அவள் மயக்கமடைகிறாள், உதாரணமாக, ஒரு பாட்டி அவளுக்கு ஒரு குடும்ப நினைவகம் என்று ஒரு மோதிரத்தை கொடுக்க விரும்பவில்லை. அவர் இனி அவளை காதலிக்கவில்லை என்று அறிவித்து, தனது அன்புக்குரியவரின் விளக்கங்களைக் கேட்காமல் கோபத்துடன் செல்கிறார்.

இந்த சூழ்நிலைகளில் என்ன செய்வது?

• எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, இந்த விஷயத்தில் ஆவேசப்பட வேண்டாம் அல்லது நம் குழந்தை இயற்கையால் "மோசமானவர்" என்று நினைக்க வேண்டாம்.

• குழந்தை அவர்களின் வளர்ச்சியில் மற்றொரு கட்டத்தை கடந்து செல்கிறது என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள், இது காலப்போக்கில் மறைந்துவிடும்.

• தீவிர எதிர்வினைகளைக் காட்ட வேண்டாம்: முழுமையான அனுமதி அல்லது நிலையான தண்டனை.

• மற்ற குழந்தைகளுடனான தனது அனுபவங்களின் மூலம் குழந்தையின் சொந்த உளவியல் பரிணாமத்திற்காக காத்திருங்கள், விளையாட்டுகளையும் பொருட்களையும் பகிர்வதன் நன்மைகளையும், அவற்றை நேரடியாக எடுத்துக்கொள்வதைக் காட்டிலும் அவற்றைக் கேட்பதையும் அவருக்குக் காண்பிக்கவும்.

• பொறுமை, புரிதல் மற்றும் கல்வியை நம் குழந்தைகளின் நேர்மறையான மனப்பான்மையுடன் பயன்படுத்துங்கள்.

• இது ஒரு எளிதான அல்லது வேகமான செயல் அல்ல என்பதை அறிந்து கொள்ளுங்கள், ஆனால் அது படிப்படியாக நிகழ்கிறது மற்றும் சமூக சூழலுடன் குழந்தையின் தழுவலில் மற்றொரு கட்டமாக அமைகிறது.

புத்தகம் விவரணம்
ஈவா பார்கால் சாவேஸ், "வாழ்க்கையின் மூன்றாம் ஆண்டு", பிறந்து வளர்கிறது. படிப்படியாக உங்கள் மகனின் உலகம், பார்சிலோனா, சால்வத், 2000, தொகுதி XV.
லூசியானோ மான்டெரோ, வளர்ந்து வரும் சாகசம். உங்கள் மகனின் ஆளுமையின் ஆரோக்கியமான வளர்ச்சிக்கான விசைகள், புவெனஸ் அயர்ஸ், பிளானெட்டா, 1999.